چرا بعضی حیوانات دست و پا دارند و بعضی نه

ژن های سویچ به حل بسیاری از سوالات پیچیده فرگشت، کمک می کنند، مانند اینکه، چگونه یک موجود با از دست دادن پاهای خود، به موجودی دیگر تبدیل می شود. ژن های سویچ با فعال کردن و تنظیم زمان و شدت ژن هایی که اندام ما را می سازند باعث می شوند تا یک حیوان دست یا پای خود را از دست بدهد یا اینکه دست و پا در آن رشد کند.

برای دانلود با خرید آن در تهیه مستندات بیشتر کمک کرده اید

این مستند بخشی از مستند کامل DNA و ژنتیک است

ژن های سویچ به حل بسیاری از سوالات پیچیده فرگشت، کمک می کنند،

مانند اینکه، چگونه یک موجود به موجودی دیگر تبدیل می شود

با از دست دادن پاهای خود.

همه چیز به آنچه داروین در جنین مار دیده بود، برمی گردد:

برجستگی های مربوط به پاهای اولیه.

این موضوع ، داروین رو متقاعد کرد که مار باید از یک نوع حیوان چهار پا فرشگت یافته باشد.

در طی سالیان با گذر از یک فرآیند مرموز مشابه

از دست دادن پاها، در دیگر موجودات نیز مشاهده شد

مانند وال ها.

۱.۰۰

بال های جلویی وال، تمام استخوان های بازو موجودات خشکی را دارا است

حتی انگشتان دست

و  در قسمت انتهای بدنش، اثری از لگن وجود دارد.

واضحه که این عضو، از یک حیوان خشکزی که راه می رفت به ارث رسیده .

دیوید کینگسلی (دانشگاه استنفورد ، موسسه پزشکی هوارد هیوز):

” بسیاری از حیوانات بر روی زمین می خزند مانند مار ها

حیوانات دیگردر آب می غلتتند یا شنا می کنند مانند وال ها

بنابراین اگر به بدن لغزنده نیاز باشد ،

بهتره که از شر عضو هایی که از بدنتون خارج شدند مانند دست و پا، خلاص بشید.”

۱.۴۰

همانند وال، گاو دریایی یکی دیگر از پستاندارهای عظیم الجثه ی دریا است.

گاو دریایی هم، پاهای نهفته اش رو از دست داده است.

چطور؟

 

۲.۰۰

داروین هرگز نمی توانست به این سوال  پاسخ بدهد،

اما اکنون ، به لطف درک ما از نحوه روشن و خاموش شدن DNA،

و به لطف ماهی بسیار کوچک ، ما کمی به جواب نزدیکتر می شویم.

در این دریاچه واقع در بریتیش کلمبیا ،

موجودی وجود دارد که نباید باشه.

به نام ماهی آبنوس

بیشتر آبنوس ها در اقیانوس زندگی می کنند،

اما حدود ۱۰ هزار سال پیش ، تعدادی از آنها در این دریاچه گیر افتادند

و  از اقیانوس آرام جدا شدند

و در طول این سالها، فرگشت پیدا کردند.

ماهی آبنوس اقیانوسی، یک جفت بال روی شکمش دارد

که شبیه میخ است

۳.۰۰

که برای دفاع هستند.

این باله ها میخی خورده شدن ماهی آبنوس را سخت میکند.

اما دریاچه باعث شده تا

ماهی های آبنوس باله های شکم رو از دست بدهند.

و این همان چیزی است که محققانی مانند دیوید کینگزلی و همکارش ،دلف شلوتر، را جلب کرده.

برای فهمیدن اینکه چه چیزی در پشت پرده است،

ابتدا ژنی راکه باعث ایجاد باله های میخی ماهی آبنوس می شود را شناسایی کردند

این یکی از آن ژن های کلیدی ایجاد بدن است

و جای تعجب نیست که آنها دریافتند که

این ژن در هر دو ماهی آبنوس، هم در اقیانوس و هم در دریاچه یکسان است.

 

 

۴.۰۰

سوال این است که

“چرا این ژن در ماهی آبنوسی دریاچه ایی که باله های شکمی ندارد، خاموشه؟”

کینگزلی احساس کرد پاسخ ممکنه در ژن های سوییچ باشد.

دیوید کینگسلی:

“ما می دانیم که ژن های سوییچ وجود دارند.

اما یافتن آنها هنوز هم بسیار دشوار است.

ما یک کد ژنتیکی نداریم که به ما اجازه خواندن توالی DNA رو بده

و  بگه که این ژن سوئیچ است و ”  ژنی رو در مکان خاصی روشن می کند.”

اما سرانجام ، با بررسی بخش گسترده ای از DNA که برای ایجاد  پروتئین ها نیستند

توانست آن را پیدا کند

یک بخش از DNA که در آبنوس دریاچیه ای جهش یافته است

همچنین باعث فرگشت ماهی آبنوس در دریاچه شده بود رو یافت .

این جهش ها به معنی شکسته بودنسوئیچ بود.

که ژن ایجاد باله شکمی رو روشن نمی کند.

۵:۰۰

اما این یافته نتایجی فراتر از ماهی آبنوس دارد.

آنها متقاعد شده اند که بین از دست دادن باله های شکمی در ماهی آبنوس

و موجودات دیگری مانند گاو دریایی که پاهایش را از دست داده، رابطه ای وجود دارد.

و آنها دو سرنخ جالب دارند.

اول، همان ژن ایجاد بدن

که مسئول ایجاد باله های شکمی در ماهی آبنوس است

در رشد پاهای نهفته نیز نقش دارد.

سرنخ دوم جالب تر بود.

ماهی آبنوس دریاچه ایی ممکنه که باله های شکمیش رو از دست داده باشد،

اما فرگشت، برخی از بقایای کوچک رو به جا گذاشته:

آثاری از استخوان ها، که  نامتقارن اند

سمت چپ بزرگتر از سمت راستی است.

دیوید کینگسلی:

“ما به این فکر کردیم که آیا شگفت انگیز نیست

اگر که در حقیقت ، این نابرابری ها،

اثری از استفاده همان ژنی باشد

که مسئول کنترل از دست دادن  پاهای نهفته در دیگر حیوانات هست ؟”

۶.۰۰

بنابراین کینگزلی و تیمش به بررسی گاو دریایی به منظور

پیدا کردن این الگوهای نامتقارن پرداختند

و پیدا کردند

در تعداد زیادی جعبه از اسکلت های گاو دریایی ،

آنها مشاهده کردند که استخوان های لگن سمت چپ بزرگتر و سمت راست کوچکتر بود.

در حال حاضر ، کینگزلی و تیمش در گاو دریایی به دنبال همان سوئیچی هستند که

باعث از بین رفتن باله های شکمی در ماهی آبنوس دریاچه ایی شد.

و اگر آن را پیدا کنند ، برای سوالی که داروین را به چالش کشیده بود

جواب محکمی خواهند داشت:

این سوال که چگونه موجوداتی مانند گاو دریایی ، وال ها و مارها

می توانند پاهای خود را دوباره فرگشت دهند.

اما همه اینها سوال دیگری رو به وجود می آورد.

اگر که سویچ ها یک چنین نقش مهمی در شکل دهی های مختلف

و طرح بدن حیوانات از خال های روی بال تا خطوط و شکل پاها دارند،

آنگاه چه چیزی از اول باعث فعال شدن این سویچ ها می شود